Το Μεταξοχώρι είναι χωριό και πρώην κοινότητα της επαρχίας Μονοφατσίου με 524 κατοίκους και οικισμός στο Δήμο Αρχανών Αστερουσίων του νομού Ηρακλείου. Μέσα στον οικισμό βρίσκεται ο ναός της Κοίμησης της Θεοτόκου. Οι κάτοικοι ασχολούνται με την αμπελοκαλλιέργεια και με την ελαιοκομία. Μερικοί ασχολούνται και με την κτηνοτροφία. Στα ανατολικά του χωριού, στα 1.500 μ. κοντά στην οδική αρτηρία, βρίσκεται μικρός ναός, ο μοναδικός που είναι αφιερωμένος στον Άγιο Ονήσιμο, σε πανελλαδικό επίπεδο
. Το Μεταξοχώρι βρίσκεται 2 χλμ. νότια από τη Μονή Επανωσήφη. Λειτουργεί περιφερειακό ιατρείο, νηπιαγωγείο και Δημοτικό Σχολείο.
Το χωριό αναφέρεται το 1583 στον Καστροφύλακα με την ονομασία Caco Chorio με 103 κατοίκους .Η μετονομασία του από Κακό Χωριό σε Μεταξοχώρι οφείλεται στις πολλές Μουριές. Κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας κατοικούνταν μόνο από Τούρκους, όπως και τα Αρμανώγεια. Το 1834 στο χωριό βρίσκονταν μόνο 10 τουρκικές οικογένειες και το 1881 114 Τούρκοι. Πολλοί από τους σημερινούς κατοίκους έχουν καταγωγή από τα Ανώγεια
H Μονή Επανωσήφη ή Απανωσήφη
είναι μια από τις παλαιότερες Μονές στο Νομό Ηρακλείου, αλλά και στην Κρήτη γενικότερα, αφιερωμένη στον Άγιο Γεώργιο. Υπάγεται στο Μεταξοχώρι . Η θέση της είναι στην Επαρχία Μονοφατσίου και η απόστασή της από το Ηράκλειο είναι 31,7 χλμ. Η πρόσβαση στο μοναστήρι μπορεί να γίνει από διακλάδωση, δεξιά από το 28,6 χλμ. της κεντρικής αρτηρίας Ηρακλείου- Πύργου Μονοφατσίου. Στο μοναστήρι υπάρχουν σήμερα πολύτιμα κειμήλια, ευαγγέλια, σταυροί με ξυλόγλυπτες παραστάσεις, αργυρό δισκοπότηρο του1842 άμφια και πολλά άλλα. Πανηγυρίζει στις 23 Απριλίου και στις 3 Νοεμβρίου. Απεγράφησαν 24 άτομα το 2001.
Ίδρυση
Σύμφωνα με ιστορικά στοιχεία που αναφέρονται σε κώδικα από τη μονή (1864), που συγκεντρώθηκαν από διηγήσεις και την ιστορική παράδοση, η μονή ιδρύθηκε σε άγνωστο χρόνο από κάποιο μοναχό Παΐσιο, ο οποίος αρχικά ήταν αδερφός στη Μονή Απεζανών και είχε έλθει σε προστριβές με άλλους μοναχούς. Αναχώρησε για τη Μονή Αγκαράθου και στο δρόμο αναγκάστηκε να καταλύσει σε μια μικρή εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, η οποία βρισκόταν στα κτήματα του φεουδάρχη Λαγγουβάρδου. Στον ύπνο του είδε όραμα τον Άγιο Γεώργιο να του λέει ότι ήθελε να μείνει εκεί για να του επεκτείνει το ναό. Ο Παΐσιος έμεινε και τελείωσε την οικοδομή με τη βοήθεια των κατοίκων της περιοχής. Ο Λαγγουβάρδος είχε δύο μητάτα, ένα στο Χαράκι, 2 χιλιόμετρα νότια από τη Μονή, και ένα άλλο, στο χώρο της μονής. Οι βοσκοί που είχε ο φεουδάρχης είχαν το ίδιο όνομα:Σήφης. Για να τους ξεχωρίζει, τους ονόμαζε Απάνω Σήφης και Κάτω Σήφης. Σε αυτό το προσωνύμιο οφείλει την ονομασία του και το μοναστήρι. Η μονή αναφέρεται στην Creta Sacra (I, 222) με το όνομα Monasterium Sancti Georgii Mart. Apanosiffi.
Μετέπειτα ιστορία
Πολλοί αδερφοί της μονής έγιναν αργότερα επίσκοποι Αρκαδίας. Κατά την Τουρκοκρατία αποτέλεσε σπουδαίο πνευματικό κέντρο, όπου εκπαιδεύτηκαν αρκετοί κληρικοί. Στην Επανάσταση του 1821 οι Τούρκοι του Κακού Χωριού εκτέλεσαν 18 μοναχούς. Επίσης, το μοναστήρι το επισκέφτηκαν και πολλοί ξένοι περιηγητές, όπως ο Pashley (1834), ο οποίος αναφέρει ότι εκείνη την εποχή είχε 11 μοναχούς. Από τις αρχές του 200υ αιώνα υπήχθη στην περιφέρεια της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης, όπου ανήκει και σήμερα. Στους αδερφούς της Μονής συγκαταλέγονται οι Μητροπολίτες Πέτρας και Χερρονήσου Νεκτάριος, Ιεραπύτνης και Σητείας Ευγένιος, Μητροπολίτης Αυστρίας Αρσένιος και ο Επίσκοπος Ολύμπου Άνθιμος.
Κερούλης Μάνος 